Zomaar ineens vraag jij je af, wat doe ik in dit leven, ik heb zo veel te geven, maar alles verzand en vallen mij heuvels van liefde en geven zomaar uit elkaar en niemand neemt mij waar.

Jij geeft en zorgt, doet zo je best voor alles en iedereen, je zet overal je schouders onder en vraagt voor jou zelf niks terug. Ook jij verdient, een echt dankjewel, zo fijn dat je dit doet, ook jij verdient een vergoeding/ geld, een betaald dagje uit of vakantie daarvoor terug. Soms word het gewaardeerd wat je zoveel voor mensen doet, maar vaak is het ook een gewoonte en verwachten ze automatisch van jou, dat jij dat toch wel doet. Voor jou tijd, kundigheid en liefdevol menszijn is ook een prijs, dat wat jij in waarde bent. Ook als je zegt, het hoeft niet hoor ik doe het graag, ben jij het waard om de dingen te doen waar jouw hart naar uit gaat, en moet jij ook je rekeningen betalen en hoef jij niet in armoe achter te blijven… Kom voor jezelf op, kijk wat jij het waard vindt. De ene keer is een dankbaar gezicht en dankjewel genoeg en doe je het met liefde voor dat lieve mens maar daartegenover moet voor de rest een vergoeding staan, de vorm mag jij aangeven. Vertrouw dat als je daarvoor kiest en dat aangeeft, dat anderen het ook waarderen en zich al afvroegen waarom je dat allemaal gratis deed… Zeg niet, iemand moet het toch doen? En doe je het toch, doe het dan met liefde, omdat jij vind dat je dat graag doet en is het voor de natuur, voor onze aarde, en houd je die schoon en help je mee opruimen, is de dankbaarheid en schoonheid van de aarde jouw grootste cadeau… Dus lief mens, wat doe je wel en wat doe je niet, trek jouw grens daarin…